کونی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کونی. (ص نسبی) حیز ومخنث. (ناظم الاطباء). آنکه کون دهد. امرد. مفعول. پشت. ملوط. مخنث. (فرهنگ فارسی معین). مفعول. پسر (یادختر) بدفعل. مفعول از دبر. (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمالزاده). || کلمه ٔ فحش. (ناظم الاطباء).

کونی. [کو / ک َ نی ی] (ع ص) منسوباً، پیرکلانسال. (منتهی الارب) (آنندراج). طویل العمر و پیر کلانسال. (ناظم الاطباء). کلان سال. (از اقرب الموارد).

کونی. [ک َ] (ص نسبی) وجودی. (ناظم الاطباء). موجود. وجوددارنده. (از اشتینگاس). || مادی و دنیوی. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس).

کونی. [ک َ نی ی] (ع ص نسبی) موجود و بودنی. (ناظم الاطباء). موجود. وجوددارنده. (از فرهنگ جانسون).

امرد، گانی، مخنث، مفعول، ملوط، هیز

(صفت) آنکه کون دهد امرد مفعول پشت ملوط مخنث.