معنی کفره در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کفره. [ک َ ف َ رَ / رِ] (اِ) کپره. (یادداشت مؤلف).
- کفره زده، کپره زده. (یادداشت مؤلف). و رجوع به کپره شود.

کفره. [ک َ ف َ رَ / رِ] (از ع، ص، اِ) مردمان کافر و ملحد و بیدین. (ناظم الاطباء): لشکراسلام... گروهی انبوه از کفره ٔ فجره طاغیه ٔ باغیه را به دارالبوار فرستاده. (سلجوقنامه ٔ ظهیری ص 26). کفره ٔ فجره ٔ گرج طمع بر تملیک ولایت مستحکم کردند. (جهانگشای جوینی). || مردمان ناسپاس. (از ناظم الاطباء). و به هر دو معنی رجوع به ماده ٔ قبل شود.

(کَ فَ رِ) [ع. کفره] جِ کافر.

=کافر

(تک: کافر) بی دینان ناسپاسان (اسم) جمع کافر: (لشکر اسلام. . . گروهی انبوه از کفره فجره و طاغیه باغیه را بدار البوار فرستاده. . . ) .