معنی کردی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کردی. [ک ُ] (ص نسبی) منسوب به قوم کرد. (از یادداشت مؤلف). || لهجه ٔ کرد. (یادداشت مؤلف). زبان کردان. (فرهنگ فارسی معین). || نیم تنه ای که در قدیم روی قبا می پوشیدند و آن یا آستین نداشت و یا دارای آستینی کوتاه و نیز گاه بلند و تمام آستین بود و در این صورت آن را «کدبی » می گفتند. (فرهنگ فارسی معین).

کردی. [ک ُ] (اِخ) دهی است از دهستان اوریاد بخش ماه نشان شهرستان زنجان. کوهستانی و سردسیر است و 458 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

نیم تنه ای که با نمد درست کنند

دیگی بزرگ که چوپانان در آن شیر جوشانند

(صفت) منسوب به کرد از قوم کرد، زبان کردان، نیمتنه ای که در قدیم روی قبا می پوشیدند و آن یا آستین نداشت و یا دارا ی آستینی کوتاه بود و نیز گاه بلند و تمام آستین بود و درین صورت آنرا } کدبی { میگفتند.