معنی کاسه گرفتن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کاسه گرفتن. [س َ / س ِگ ِ رِ ت َ] (مص مرکب) کاسه نواختن. کاسه زدن: و تمامت پادشاه زادگان و نوینان بر موافقت او جوک زدند، باتو کاسه گرفت وخانیت را در محل خود قرار داد. (جهانگشای جوینی).
ساقی بصوت این غزلم کاسه میگرفت
میگفتم این سرود و می ناب میزدم.
حافظ.
در این کاسه گفتن ایهام بشراب خوردن هم هست ولی کاسه گرفتن در اصل همان نواختن کاسه است. رجوع به کاسه وکاسه زدن و کاسه گاه و کاسه گر و کاسه نواز در ذیل کلمه ٔ آهنگ شود.

شراب ریختن، ادای احترام و تهنیت کردن. [خوانش: (~. گِ رِ تَ) (مص ل.) کنایه از: ]

(مصدر) نواختن کاسه، ضرب گرفتن: (ساقی بشوق این غزلم کاسه میگرفت میگفتم این سرود و می ناب می زدم) . (حافظ)، سرودن و نواختن کاسه گر خواندن نوای کاسه گر: } حالت سرو چنانست که ذوقی دارد نفس بلبل و آن دبدبه کاسه گری ‎. { (نجیب جرفادقانی)، (اسم) کار خانه و دکانی که در آن کاسه و بشقاب و آوندهای چینی سازند. یا فوت کاسه گری. دقایق یک فن رموز یک هنر. یا بلند بودن (دانستن) فوت کاسه گری. وارد بودن به دقایق امری آگاهی از پیچ و خم های عملی.