معنی کابین کردن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کابین کردن. [ک َ دَ] (مص مرکب) نکاح کردن. به عقد ازدواج درآوردن. به مهر دادن: مهر المراءه مهراً؛ کابین آن کرد و داد کابین آن را. (منتهی الارب):
بباید علی الحال کابینش کرد
بیرزد به کابین چنین دختری.
منوچهری.

(کَ دَ) (مص م.) عقد کردن، به نکاح درآوردن.

نکاح کردن، بعقد در آوردن