چغلی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

چغلی. [چ ُ غ ُ] (حامص) کارپنهان مردمان را بکسی گفتن. (ناظم الاطباء). عمل شخص چغل. (از رشیدی). سعایت. تضریب. خبردادن خطا و جرم کسی به بزرگتری. خبرچینی. نمامی. عمل بعضی از شاگردان دبستانها و دبیرستانها که خطاهای یکدیگر را به آموزگار یا دبیر اطلاع میدهند. و رجوع به چغل و چغل خوری و چغلی کردن شود. || غیبت. (ناظم الاطباء).

سخن چینی کردن، غیبت. [خوانش: (~.) (حامص.)]

سخن‌چینی، نمامی،
شکایت،
* چغلی کردن: (مصدر لازم) [عامیانه] گزارش دادن خبط و خطای کسی به شخص بالاتر از او یا شکایت کردن از عمل او،

شکایت، شکوه، شکوائیه، بدگویی، تضریب، سخن‌چینی، سعایت، نمامی، غیبت، گزارش

چوغولی پارسی است سخن چینی عمل چغل. سعایت تضریب سخن چینی نمامی، غیبت، شکایت از عمل کسی.