معنی چارپا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

چارپا. (اِ مرکب) چاروا. (برهان) (آنندراج). مرکب سواری. (برهان) (آنندراج). اسب و استر و خر و شتر و امثال آن. (برهان) (آنندراج). هر حیوانی که دارای چهار دست و پا باشد. (ناظم الاطباء).ستور بارکش و سواری. (ناظم الاطباء). الاغ. حمار. درازگوش. نعم. (نصاب الصبیان). ماشیه. مال:
همه خارسانها کنم چون بهشت
پر از مردم و چارپایان و کشت.
فردوسی.
همه شهر و ده گر براندازی الا
علفخانه ٔ چارپایی نیابی.
خاقانی.
که هر چارپایی که آرد شتاب
بپای اندر آرد کسی را ز خواب.
نظامی.
بسی برداشت از دیبا و دینار
ز جنس چارپایان نیز بسیار.
نظامی.
وز آنجا سوی قصر آمد بتعجیل
پس او چارپایان میل در میل.
نظامی.
نه محقق بود نه دانشمند
چارپائی بر او کتابی چند.
سعدی.
چارپائی برآورد آواز
و آن تلذذ بر او حرام کند.
سعدی.
دَوْکَس ْ؛ عدد بسیار از چارپایان و گوسپندان. دعثور؛ بسیار از چارپایان. (منتهی الارب). و رجوع به چاروا و چارپای شود.

چهارپا

مال

بهایم

بهیمه

ستور

چاروا، حیوان بارکش، ستور، استر، خر، الاغ، قاطر،
(متضاد) دوپا

مرکب سواری، اسب و استر و خر و شتر و امثال آن