معنی پیل بالا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

پیل بالا. (ص مرکب) به مقدار قامت فیل. (غیاث):
صد پیل وار خواهدم از زر خشک ازآنک
مشک است پیل بالا در سنبل ترش.
خاقانی.
از در خاقان کجا پیل افکند محمود را
بدره بردن پیل بالا برنتابد بیش از این.
خاقانی.
دادیم ز دست پیل بالا زر و سیم
هم دست مراد زیر سنگ است هنوز.
خاقانی.
زر دوست از دست جهان در پای پیل افتاده دان
ما زیر پای دوستان از پیل بالا ریخته.
خاقانی.
زیر پای غم تو خاقانی
پیل بالا سر و زر اندازد.
خاقانی.
تا بپای پیل می بر کعبه ٔ عقل آمده ست
پیل بالا نقد جان بر پیلبان افشانده اند.
خاقانی.
زمین را پیل بالا کند خواهم
دبه در پای پیل افکند خواهم.
نظامی.
بفرمود تا خازن زودخیز
کند پیل بالا بر او گنج ریز.
نظامی.
ز پای آن پیل بالا را نشاندند
به پایش پیل بالا زر فشاندند.
نظامی.
|| بلند و بزرگ به قامت پیل. بلندو عظیم جثه. (برهان). کنایه از بزرگ جثه و قوی هیکل. (آنندراج):
من نه پیل آورده ام بس بس نظاره کز سفر
پیل بالا طوطی شکرفشان آورده ام.
خاقانی.
درآمد بطیاره ٔ کوهکن
فرس پیل بالا و شه پیلتن.
نظامی.
ز پای آن پیل بالا را نشاندند.
نظامی.
|| بسیار. (برهان). || توده و خرمن کرده. (برهان). توده ٔ خرمن کرده ٔ بسیار، و آنرا از کثرت عظمت به بالای پیل تشبیه کرده اند. (انجمن آرا). توده ٔ خرمن گردکرده ٔ بسیار.

هم‌قد و ‌بالای پیل، تنومند و قوی‌هیکل مانند پیل،

(صفت) بلند و بزرگ بقامت فیل بزرگ جثه و قوی هیکل: از در خاقان کجا پیل افکند محمود را بدره بردن پیل بالاتر نتابد پیش ازین. (خاقانی)، بسیار، توده و خرمن کرده.