معنی پیشانی بلند در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

پیشانی بلند. [ب ُ ل َ] (ص مرکب) که فاصله ٔ رستنگاه موی سر تا ابروان وی بسیار باشد. که جبهتی گشاده دارد. || خوش اقبال. بخت ور. نیک بخت. نیک طالع. نیک اختر. پیشانی دار.

(بُ لَ) (ص مر.) خوش اقبال، نیک اختر.

خوش‌اقبال، خوش‌طالع، نیک‌اختر،

(صفت) آنکه فاصله بین رستنگاه موی سر تا ابروان وی بسیار باشد کسی که جبهه ای گشاده دارد، خوش اقبال نیک بخت نیک اختر.