پیر کنعان در لغت نامه دهخدا

پیر کنعان. [رِ ک َ] (اِخ) پیر کنعانی. کنایه از یعقوب پیغمبر. (غیاث):
شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت
فراق یار نه آن میکند که بتوان گفت.
حافظ.