پویه دونده در لغت نامه دهخدا
لغت نامه دهخدا
پویه دونده. [ی َ / ی ِ دَ وَ دَ / دِ] (نف مرکب) پویه دوان: فرّار؛ سخت گریزنده و پویه دونده. (منتهی الارب).
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.