پویه دونده در لغت نامه دهخدا - جدول یاب

پویه دونده در لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

پویه دونده. [ی َ / ی ِ دَ وَ دَ / دِ] (نف مرکب) پویه دوان: فرّار؛ سخت گریزنده و پویه دونده. (منتهی الارب).

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر