معنی پلکان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

پلکان. [پ ِل ْ ل َ / ل ِ] (اِ) پله های متوالی از پائین به بالا ساخته و آن جمع پله است. نردبان و زینه پایه. (آنندراج). مَرقات. رجوع به پله و پلگان شود:
نهد چو خرمی فصل را بطاق بلند
ز پلکان چنار است نردبان بهار.
ملاطغرا (از آنندراج).

(پِ لِّ) (اِ.) جِ پله، ساختاری به شکل ردیف یا مجموعه ای از پله های پشت سر هم میان دو یا چند سطح برای امکان رفت و آمد از یکی به دیگری.

راهرو پله‌پله میان طبقات بالا و پایین عمارت، رازینه،

رازینه

شاتو

نردبان، راه پله

ج پله، راهروپله پله میان طبقات بالا وپائین عمارت