معنی پشت گوش فراخ در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

پشت گوش فراخ. [پ ُ ت ِ ف َ] (ص مرکب) کنایه از تنبل. (فرهنگ ضیاء). درنگی در کارها و در وفای وعود. سپوزکار.

گویش مازندرانی

فراموش کار، بی علاقه به امور

فرهنگ فارسی هوشیار

(صفت) تنبل بیقید سپوز کار.

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر