معنی پشت گوش فراخ در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
لغت نامه دهخدا
پشت گوش فراخ. [پ ُ ت ِ ف َ] (ص مرکب) کنایه از تنبل. (فرهنگ ضیاء). درنگی در کارها و در وفای وعود. سپوزکار.
گویش مازندرانی
فراموش کار، بی علاقه به امور
فرهنگ فارسی هوشیار
(صفت) تنبل بیقید سپوز کار.
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا
وارد حساب کاربری
خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید
ثبت نام
کنید.