معنی پر و پا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

پر و پا. [پ َ رُ] (اِ مرکب، از اتباع) پا: پر و پام نجس شده. || پیش آمد: خوب پر و پائی برای فلان افتاده است. چنین پر و پائی برای هیچکس نیفتاده. || بنیان محکم. اساس استوار: گفته های او پر و پائی ندارد.
- از پر و پا افتادن، آمد و رفت قطع شدن: آخر شب مردم که از پر و پا افتادند مطالعه بهتر می توان کرد.
- || سکوت و آرامش یافتن.
- || بیطاقت شدن. رجوع به پر و پای و رجوع به پا و پر شود.

پا، پیش آمد، از ~افتادن درمانده شدن.، به ~ی کسی پیچیدن کنایه از: مزاحمت و دردسر ایجاد کردن برای کسی. [خوانش: (پَ رُ) (اِمر.)]