معنی پد در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

پد. [پ َ] (اِ) سفیددار. غَرَب. درختی را گویند که هرگز بار ندهد. (برهان).

پد. [پ ُ] (اِ) پود. حُراق. خف. بد.پیغَه. بَدَه. حَرّاقَه. چوب پوسیده باشد که آتش گیره کنند. (برهان). و آنرا پود نیز گویند:
گر برفکند گرم دم خویش بگوگرد
بی پود ز گوگرد زبانه زند آتش.
منجیک.
و رجوع به پده شود.

پد. [پ ِ] (اِ) مخفف پدر. (برهان).

فرهنگ معین

(پُ) (اِ.) = پود. پده: چوب پوسیده که آن را آتش گیره کنند، حراق.

فرهنگ عمید

بد bo (a) d

درختی که میوه ندهد، مانند سفیدار، درخت بی‌بر،

حل جدول

تشک موس

درختی که میوه ندهد

سپیدار

گویش مازندرانی

دوبین

فرهنگ فارسی هوشیار

(اسم) چوب پوسیده که آنرا آتش گیره کنندپود پده حراق خف پیغه حراقه بد بده.

پیشنهادات کاربران

پارچه زخم بندی

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری