معنی پاکیزه جان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

پاکیزه جان. [زَ / زِ] (ص مرکب) پاک جان. پاک درون. پاک باطن. دارای روح پاک. روشن بین:
چنان پاک تن بود و پاکیزه جان
که بودی بر او آشکارا نهان.
دقیقی.
|| (اِ مرکب) جان ِ پاک.جان ِ پاکیزه:
اگر زین پیش تن بودم کنون پاکیزه جان گشتم
بمن شادی کند شادی که شادی را روان گشتم.
فرخی.

‎ (صفت) دارای جان پاک پاک جان پاک درون پاک باطن روشن بین، (اسم) جان پاکیزه جان پاک.