ودیه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ودیه. [وُدْ دی ی َ] (ع اِ) زوجه. زن. (فرهنگ فارسی معین): معبر گفت که در همین حلال تو نهال جمال بشکفد و شجره ٔ ودیه ٔ تو به ثمره ٔ ولادت مثمر گردد. (فرهنگ فارسی معین از روضه العقول، مقدمه ٔ مرزبان نامه).

(وُ دِّ یَُ) [ع. ودیه] (اِ.) کنایه از: زوجه، زن.

امانت

ودیه در فارسی همسر مرد زن روجه زن: معبر گفت که در همین حلال تو نهال جمال بشکفد و شجره ودیه تو بثمره ولادت مثمر گردد.