هرین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

هرین. [هَُ رْ ری / هَُ] (اِ) آواز مهیب راگویند همچو آواز سباع و وحوش. (برهان):
ز هرین حمله ز هرای تیغ
شده آب خون در دل تند میغ.
نظامی.
رجوع به هرا شود.

هرین. [هَُ] (اِخ) دهی است از بخش طرهان شهرستان خرم آباد واقع در 11هزارگزی شمال باختری مرکز دهستان کوهدشت. ناحیه ای است دامنه و معتدل و دارای 180 تن سکنه است. از آب چشمه مشروب میشود. محصول عمده اش غلات، لبنیات و پشم و کار مردم زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

(هُ) (اِ.) آواز هولناک، صدای حیوان درنده.

بانگ مهیب،
بانگ جانور درنده،

آوای مهیب

بانگ مهیب