معنی هرولة در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

هروله. [هََرْ وَ ل َ] (ع مص) رفتاری میان دویدن و رفتن و دویدن بعد عنق و شتاب رفتن. (منتهی الارب). نوعی از رفتار که پویه نیز گویند. (ناظم الاطباء). شتاب کردن در رفتن کمتر از خبب یا بین عدو و مشی. (اقرب الموارد):
کرده پندازی گرد تله ای هروله ای
تا درافتاده به حلقش در مشکین تله ای.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 189).
گفت: نی. گفتمش: بوقت طواف
که دویدی به هروله چو ظلیم.
ناصرخسرو.

هَروَلَه، (هَروَلَ، یُهَروِلُ) تند راه رفتن، نوعی حرکت بین راه رفتن و دویدن،