نی انبان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نی انبان. [ن َ / ن ِ اَم ْ] (اِ مرکب) نام سازی که از نی و چرم سازند. (غیاث اللغات). نوعی از نی که متصل است به انبانی پر از هوا و آن را می نوازند. (ناظم الاطباء). رجوع به نای انبان شود:
افعی چو نی انبان و کشف کاسه رباب است.
منوچهری.
گاه شیخم گاه رندم گاه صوفی گاه مست
گاه صرنا می نوازم گه نی انبان می زنم.
ملا فوقی (از آنندراج).

(نِ یا نَ. اَ) (اِمر.) نوعی نی (نای) که آلتی دمیدنی همراه دارد، شبیه انبان.

نوعی نی که به انبان پرباد متصل است و با فشاری که به انبان وارد می‌کند نواخته می‌شود، نای‌مشکک، خیک‌نای،

(اسم) نوعی نای (نی) که آلتی دمیدنی همراه دارد شبیه به انبان. نوازنده بوسیله وارد آوردن فشار به انبان آنرا مینوازد. این ساز هنوز در بعض نقاط ایران معمول است: نای خیک.