معنی نیک سرانجام در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نیک سرانجام. [س َ اَ] (ص مرکب) خوش عاقبت. عاقبت به خیر:
زهدت به چه کار آید گر رانده ٔ درگاهی
کفرت چه زیان دارد گر نیک سرانجامی.
سعدی.
زیر شمشیر غمش رقص کنان خواهم رفت
کآنکه شد کشته ٔ او نیک سرانجام افتاد.
حافظ.

(صفت) کسی که زندگانیش بخجستگی انجام پذیرفته: عاقبت بخیر.