معنی نیابت دار در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نیابت دار. [ب َ] (نف مرکب) نایب. قائم مقام. (ناظم الاطباء). که در امری بجای دیگری نیابت و اقدام کند. خلف و جانشین:
چاه داری در بن چاهش فکن
ای نیابت دار پور آبتین.
خاقانی.
وگر خواهی کزین منزل امان آن سرا یابی
امانت دار یزدان را نیابت دار حسان شو.
خاقانی.
|| گماشته. وکیل. (ناظم الاطباء). رجوع به نایب شود.

(صفت) قایم مقام جانشین، وکیل.