معنی نوفه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
نوفه. [ف َ] (اِ) آواز بلند. (از لغت فرس ص 502) (اوبهی). خرویله نیز گویند. (لغت فرس ص 502). شور و غوغا و صدا و آواز بلند. (برهان قاطع) (آنندراج). غوغائی که از کثرت ازدحام مردمان یا جانوران خیزد. (ناظم الاطباء). نیز رجوع به نوف و نوفیدن شود:
با نعره ٔ اسبان چه کنم لحن مغنی
با نوفه ٔ گردان چه کنم مجلس و گلشن.
ابراهیم بزاز (لغت فرس).
(فِ) (اِ.) شور و غوغا، بانگ و فریاد.
بانگ و فریاد، شوروغوغا،
پارازیت، خشخش، سروصدا
(اسم) کوهان بلند (شتر) : جمع: انواف.