معنی نقاد در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نقاد. [ن َق ْ قا] (ع ص) سره کننده ٔ درم ها. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بسیار سره کننده درم و دیناررا. (غیاث اللغات). سره کننده ٔ درم و دینار. (آنندراج). آنکه پول ها را سره می کند و خوب و بد آنها را از هم جدا می کند. (ناظم الاطباء). سره گر. صراف. صیرفی. سره کننده ٔ سیم. به گزین. (یادداشت مؤلف):
از بهر عیار دانش اکنون به بلاد
کو صیرفی و کو محک و کو نقاد.
خاقانی.
گاه علم آدم ملایک را که بود
اوستاد علم و نقاد نقود.
مولوی.
و اجرت نقاد و وزان و سایر اخراجات آن از مال سلطان احتساب نمایم. (تاریخ قم ص 154). || ناقد. سخن سنج:
کاتب و عالم و نقاد و سخن سنج و حسیب
عاقل و شاعر و دراک و ادیب و هشیار.
ناصرخسرو.
|| مرد تیزدست و چالاک و ماهر. (ناظم الاطباء). || شبان گوسفند کَتَک. (از منتهی الارب) (آنندراج). شبان گوسپند. (ناظم الاطباء). شبان نقد [قسمی گوسپند بدشکل کوتاه پای که در بحرین یافته می شود]. (از اقرب الموارد).

نقاد. [ن ُق ْ قا] (ع ص، اِ) ج ِ ناقد. رجوع به ناقِد شود.

نقاد. [ن ِ] (ع اِ) ج ِ نقد. رجوع به نَقَد شود.

نقاد. [ن َق ْ قا] (اِخ) پندت جی کوپال کشمیری اصل لکهنوی، از معاشران اختر و از شاگردان میرزا قتیل است و در کلکته وفات یافته است، او راست:
حریف شعله ٔ عشق تو کی تواند شد
کسی که از خس و خار هوی جدا نشود.
(از صبح گلشن ص 535) (قاموس الاعلام ج 6) (فرهنگ سخنوران ص 613).

کسی که پول های سره را از ناسره جدا می کرد، کسی که نقاط ضعف یا قوت یک اثر ادبی یا هنری را مطرح می کند. [خوانش: (نَ قّ) [ع.] (ص.)]

منتقد آثار ادبی،
[قدیمی] جداکنندۀ خوب از بد،
[قدیمی] کسی که درم و دینار را وارسی کند و سره و ناسره را از هم جدا کند،

صراف، منتقد

‎ خرده گیر به گزین، درمگزین کهبد، شبان گوسبندان کتک کتک گوسبند دست و پا کوتاه را گویند سهره فرنگی از پرندگان (صفت) آنکه درم و دینار سره را از ناسره جدا کند، آنکه خوب و بد را از یکدیگر تمیز دهد: طبعی نقاد و ذهنی و قاد و نظمی سریع و خاطری مطیع داشت، منتقد.

نَقّاد، کسی که سکه اصل و غیر اصل را از هم جدا می کند، کسی که خوب و بد را تشخیص داده و جدا می سازد، تشخیص دهنده حسن و عیب کلام، چوپان، شبان،