معنی نفس سوخته در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نفس سوخته. [ن َ ف َ ت َ / ت ِ] (ن مف مرکب) کنایه از ساکت. خاموش. (از ناظم الاطباء) (آنندراج):
نکند چرخ تعدی به نفس سوختگان
سرمه در کار نباشد نفس سوخته را.
صائب (از آنندراج).
|| کنایه از دل سوخته. رنج دیده:
می دهد بوی دل سوخته صائب سخنت
می توان یافت در این کار نفس سوخته ای.
صائب (از آنندراج).