معنی نظاره گر در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نظاره گر. [ن َظْ ظا رَ / رِ گ َ] (ص مرکب) تماشاچی. تماشاگر:
نظاره گرروح ندیده ست به دیده
چون چهره ٔ زیباش به صحرای صور بر.
سنائی.
|| دیده بان. که از دیدگاهی یا فراز برجی اطراف را بنگرد و مراقبت کند:
ز دیوارهایش برآورده سر
ستاره چو دستار نظاره گر.
هاتفی (از آنندراج).

بیننده

بیننده