معنی نباج در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نباج. [ن َ] (اِ) بمعنی انباغ است و آن دو زن باشد که درنکاح یک مرد است. (برهان قاطع). نباغ. انباغ. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین). آن دو زنند که در عقد یک شوهر باشند و آنان یکدیگر را وسنی خوانند، و نباغ تبدیل نباج است. (انجمن آرا). دو زن که دارای یک شوی باشندو هر یک از آن دو نباج است مرد دیگری را و نباغ نیزگویند. (ناظم الاطباء). رجوع به بنانج و نباغ شود.

نباج. [ن َ] (ع اِ) پشته ها. (آنندراج). آکام عالیه. (اقرب الموارد) (المنجد). ج ِ نبجه. (از منتهی الارب). رجوع به نبجه شود. || نُبُج. جوال های سیاه. (از معجم متن اللغه). رجوع به نبج شود.

نباج. [ن َ] (ع اِ) ج ِ نَبَجان بمعنی وعید است. (المنجد). رجوع به نبجان شود.

نباج. [ن ُ] (ع اِ) آواز سگ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج): نباج الکلب، نباحه. (اقرب الموارد) (المنجد). نبیج. نباح. (از معجم متن اللغه). || آواز تیز و ضرطه. (ناظم الاطباء). تیز. (آنندراج) (منتهی الارب). ضراط. (المنجد) (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه). || آواز. (آنندراج) (منتهی الارب).

نباج. [ن َب ْ با] (ع ص) سخت آواز. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شدیدالصوت. (معجم متن اللغه). شدیدالصوت که احمقانه سخن گوید. (از اقرب الموارد): رجل نباج و نباح، شدیدالصوت جافی الکلام. (اقرب الموارد). || کلب نباج، سگ سخت آواز. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). سگ خشن بانگ. نباجی. (از معجم متن اللغه). || که احمقانه سخن گوید. متکلم به حمق. (از معجم متن اللغه). || کذاب. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه). || انه نفاج نباج، لیس معه الا الکلام. (از معجم متن اللغه). || (اِ) کبچه ٔ پِسْت شور. (منتهی الارب). کفچه ای که بدان پِسْت می شورانند. (ناظم الاطباء).المجدح المسویق. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه).

نباج. [ن ِ] (اِخ) موضعی است در طریق بصره به مکه. (از معجم البلدان). و آن قریه ای است از بادیه ٔ بصره در نیمه راه بصره به مکه. (از الانساب سمعانی).

(نَ) (اِ.) = نباغ. انباغ: هر یک از دو زن یک شوهر نسبت به دیگری.

نباغ

‎ تیز گوز، آوایسگ (اسم) هریک ازدوزن یک شوهرنسبت بدیگری انباغ