معنی ناگاهان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ناگاهان. (ق مرکب) ناگهان. غفلهً. بغتهً. بدیههً. به ناگاه. دفعهً. یکباره:
بگشادش در با کبر شهنشاهان
گفت بسم اﷲ و اندرشد ناگاهان.
منوچهری.
به سحرگاهان ناگاهان آواز کلنگ
راست چون غیو کند صفدر بر کردوسی.
منوچهری.
چند ناگاهان به چاه اندر فتاد
آنکه او مر دیگران راه چاه کند.
ناصرخسرو.
کشته فرزند گرامی را گر ناگاهان
بیند از بیم خروشید نیارد مادر.
انوری.
جهان جان کمال الدین سماعیل
شنیدم وی که ناگاهان فروشد.
اثیرالدین اومانی (از آنندراج).
|| (ص مرکب) ناگهانی. فجائی:
موج دریاست قربت شاهان
خشم ایشان بلای ناگاهان.
اوحدی.
- به ناگاهان، ناگاهان. به ناگاه:
ور زآنکه بغرّدی به ناگاهان
پیرامن او هزبر یا ببری.
منوچهری.

ناگهان، ناگاه، بی‌وقت، بی‌خبر، سرزده،

‎ ناگهان دفعه غفله: بسحر گاهان ناگاهان ظواز کلنگ راست چون غیو کند صفدر بر کردوسی. (منوچهری) یابه ناگاهان. غفله ناگهانی: ورزانکه بغردی بناگاهان پیرامن او هزبر یا ببری. . . (منوچهری لغ. )، (صفت) آنچه که غفله فرارسدناگهانی: موج دریاست قربت شاهان خشم ایشان بلای ناگاهان. (اوحدی)