معنی ناک ده در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ناک ده. [دِه ْ] (نف مرکب) آنکه ناک فروشد. آنکه مشک مغشوش دهد:
مشک و پشکت یکی است تا تو همی
ناک ده را ندانی از عطار.
سنائی.
کز برای نام داند مرد دنیا علم دین
وز برای دام دارد ناک ده مشک تتار.
سنائی.
به شام ناک ده و آفتاب راه نشین
به صبح آینه کردار و ماه مارافسا.
مجیر بیلقانی.
ناک دهان صبا و شمال به بوی فوحات هوایش نافه ٔ ازاهیر شکافته. (مرزبان نامه). رجوع به ناک شود.

(صفت) کسی که ناک (مشک وعنبرمغشوش) فروشد: } ناک دهان صباوشمال ببوی فوحات هوایش نافه از اهیر شکافته ‎{ مقابل عطار. ناکردنی