معنی ناهنجار در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ناهنجار. [هََ] (ص مرکب) بی راه. (آنندراج) (ناظم الاطباء). نه به آئین. (یادداشت مؤلف). بی قاعده. برخلاف طریقه ٔ معین. (لغات فرهنگستان). نامناسب. || درشت. ناهموار. (از ناظم الاطباء). خشن. ناملایم. ناخوار. ناخار.
- رفتار ناهنجار، رفتار بی تناسب و ناملایم و ناپسند.
|| خشن. تربیت ناشده. ناخراشیده. نخراشیده و نتراشیده. بدون ادب و ظرافت: در دل گفتم که مردی ناهنجار است که با دست ناشسته غذا میخورد. (تذکره الاولیاء).

درشت و ناهموار، نامعقول، ناپسند. [خوانش: (هَ) (ص.)]

بی‌قاعده، بی‌راه و نامناسب،
[مجاز] زشت و ناپسند،
[مجاز] کج و ناهموار،

ناجور، ناسازگار، نامتناسب، ناهماهنگ، غیرعادی، درشت، زمخت، شنیع،
(متضاد) بهنجار

بی قاعده، درشت، ناملایم، خشن