معنی ناشر در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ناشر. [ش ِ] (ع ص) آنکه بعد مردن زنده گردد. (منتهی الارب). آنکه پس از مردن زنده می گردد. (ناظم الاطباء): نشر الموتی، حیوا فهم ناشرون. (المنجد). نشراﷲ المیت، احیاه ُ و بعثه بعدالموت. (معجم متن اللغه). رجوع به نشر شود. || خوش بو دهنده. (آنندراج) (غیاث اللغات). || فاش کننده. (غیاث اللغات) (آنندراج). آنکه فاش می کند. (ناظم الاطباء). || آنکه اره می کند. اره کش. (ناظم الاطباء): نشر الخشبه؛ قطعها بالمنشار. (معجم متن اللغه). رجوع به نشر شود. || تراشنده ٔ چوب. (فرهنگ نظام): نشر الخشب، نحته. (معجم متن اللغه) (المنجد). || بازکننده ٔ پارچه. (فرهنگ نظام). واکننده ٔ چیزی. (آنندراج) (غیاث اللغات). که پارچه ٔ پیچیده را باز می کند.رجوع به نشر شود. || رساننده ٔ خبر. (فرهنگ نظام). مبلغ: نشرالخبر؛ اذاعه. (المنجد). رجوع به نشر شود. || پراکنده کننده. (فرهنگ نظام) (از آنندراج). آنکه پراکنده و پریشان می کند. آنکه می پاشاند. (ناظم الاطباء). مفرق. || کسی که کتاب چاپ کرده ای را به طالبان و خریداران برساند. (فرهنگ نظام). آنکه عهده دار پخش و توزیع کتاب و رساله و مجله و دیگر مطبوعات است. || قسمی مار که چون بگزد مارگزیده در ساعت بمیرد و این مار را به جهت باد کردن گردنش ناشر گویند. (از معجم متن اللغه).

ناشر. [ش ِ] (اِخ) ابن تیم بن سملقه از مردم عک و جدیمانی است. حصن ناشر در یمن بدو منسوب است و فرزندان وی که به ناشریون معروفند فقیهان زبید - بل سراسر یمن - هستند و خاندان ناشری از بزرگترین خاندانهای علم و فقه و صلاح است. (از الاعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص 307).

ناشر. [ش ِ] (اِخ) ابن حامدبن مغرب. از بنی عک جدی جاهلی است وی جد مکاسعه ٔ یمن است. (الاعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص 307).

نشرکننده، منتشر کننده، شخص یا مؤسسه ای که کتب و نشریات را چاپ و منتشر کند. [خوانش: (ش) [ع.] (اِفا.)]

نشرکننده، توزیع‌کننده، پراکنده‌کننده،
کسی که به چاپ و نشر کتاب مشغول است،
(اسم) مؤسسه‌ای که به چاپ و نشر کتاب مشغول است،

توزیع کننده، نشر دهنده

ناشِر، نشر کننده، پخش کننده، توزیع کننده، پراکنده کننده، مُؤَسسه طبع و نشر کننده کتاب،