معنی ناسپرده در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ناسپرده. [س ِ / س َ پ َ دَ / دِ] (ن مف مرکب) دست نخورده. بکر. که پای کسی بدان نرسیده باشد: مرغزاری ناسپرده. (یادداشت مؤلف).
- ناسپرده جهان، نیازموده. دنیاندیده. کم سال. جوان که روزگاری دراز بر او سپری نشده باشد:
بدو گفت کای یادگار مهان
پسندیده و ناسپرده جهان.
فردوسی.
ز دست یکی ناسپرده جهان
نه گردی نه نام آوری از مهان.
فردوسی.
پدرمرده و ناسپرده جهان
نداند همی آشکار و نهان.
فردوسی.

ناسپرده. [س ِ پ ُ دَ /دِ] (ن مف مرکب) مقابل سپرده. رجوع به سپرده شود.

نیازموده، دنیاندیده، کم سال