معنی میراث خور در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

میراث خور. [خوَرْ / خُرْ] (نف مرکب) میراث خورنده. وارث. (ناظم الاطباء):
قارون کند اندر دو نفس تیغ جهادت
یک طائفه میراث خور و مرثیه خوان را.
انوری.
- امثال:
چشته خور بدتر از میراث خور است. (امثال و حکم دهخدا). و رجوع به میراث خوار شود.
- میراث خور شدن، مالک میراث شدن. (ناظم الاطباء).

(صفت) میراث خوار.