معنی مکنف در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مکنف. [م ُ ن ِ](ع ص) پوشاننده و پنهان کننده. حاجز. حاجب:
گرچه از یک وجه منطق کاشف است
لیک از ده وجه پرده و مکنف است.
مولوی(مثنوی چ رمضانی ص 263).

مکنف. [م ُ ک َن ْن َ](ع ص) هر چیزی که کناره های آن را فراهم آورده و جمع کرده باشند.(ناظم الاطباء)(از منتهی الارب).
- صلاء مکنف، بریانی فراهم آورده جوانب.(منتهی الارب). بریانی که کناره های آن را فراهم آورده باشند.(ناظم الاطباء).
|| رجل مکنف اللحیه؛ مرد بزرگ ریش.(منتهی الارب)(آنندراج)(ناظم الاطباء)(از اقرب الموارد).

(مُ کَ نَّ) [ع.] (اِمف.) احاطه کرده شده.

پنهان‌کننده، پوشاننده،

‎ فراز گرفته، بزگ ریش (اسم) احاطه کرده شده، چیزی که جوانب آن فراهم و جمع شده باشد.

مُکَنَّف، احاطه شده، انبوه (اسم مفعول از تَکِنیف)،