معنی مکران زمین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مکران زمین. [م ُ زَ](اِخ) سرزمین مکران. ناحیه ٔ مکران:
کشیدیم لشکر به ماچین و چین
وز آن روی رانم به مکران زمین.
فردوسی.
از ایران بشد تا به توران زمین
گذر کرد از آن پس به مکران زمین.
فردوسی.
شب تیره باید شدن سوی چین
و گر سوی ماچین و مکران زمین.
فردوسی.
فرستاد کس نزد خاقان چین
به فغفور و سالار مکران زمین.
فردوسی.
پس آگاهی آمد به روم و به چین
به ترک و به هند و به مکران زمین.
فردوسی.
و رجوع به ماده ٔ قبل و بعد شود.