مونق در لغت نامه دهخدا

مونق. [ن ِ] (از ع، ص) مؤنق. خوش آیند و دل انگیز. زیبا و پسندیده. (از یادداشت مؤلف): علم را در هر دو سرای مرغزاری مونق است و غدیری مغدق. (تاریخ بیهق ص 5). و رجوع به مؤنق شود.

مونق. [ن َ] (اِخ) دهی است از بخش مرکزی شهرستان میانه با 489 تن سکنه. آب آن ازباران و راه آن مالرو است. این ده در 16هزارگزی شمال میانه واقع است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).