ملاغه در لغت نامه دهخدا

ملاغه. [م َ غ َ / غ ِ](از ع، اِ) مأخوذ از ملعقه ٔ تازی، چمچه.(ناظم الاطباء). مصحف ملعقه، قاشق چوبین بزرگ که بدان سکنجبین و دیگر شربتها آشامند.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || قاشق دسته بلند بزرگ مسین که از دیگ بدان آش کشند.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به ملاقه و ملعقه شود.