معنی مقدام در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مقدام. [م ِ](ع ص) فراپیش شونده. ج، مقادیم.(مهذب الاسماء). نیک مبارز و بسیار پیش درآینده و دلاور. مِقدامَه.(منتهی الارب)(آنندراج)(ناظم الاطباء). بسیار پیش درآینده بر دشمن. مقدامه. ج، مقادیم.(از اقرب الموارد): ملک از دیگران که مقدمان و مقدامان لشکر بودند به تقدیم و تمکین او را ممیز گردانید.(مرزبان نامه).

مقدام. [م ِ](اِخ) ابن ثابت مکنی به ابوالمقدام محدث است و یحیی بن یونس از او روایت کند.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

مقدام. [م ِ](اِخ) ابن معدی کرب الکندی از کبار اصحاب رسول(ص) است.(حبیب السیر چ قدیم تهران ج 1 ص 254). مکنی به ابی کریمه صحابی است.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مقدام بن معدی کرب بن عمربن یزید الکندی متوفی به سال 87 هَ.ق. صحابی است. وی در حمص سکنی گزید. در صحیحین 42 حدیث از او نقل شده است.(از اعلام زرکلی ج 3 ص 1065).

بسیار اقدام کننده، دلاور، مبارز. [خوانش: (مِ) [ع.] (ص.)]

بسیار‌اقدام‌کننده،
پیش‌رونده،
دلاور،

‎ پیشگام، دلاور، جنگی رزمنده (صفت) بسیار اقدام کننده، بسیار پیش آینده پیش رونده. یا مقدام لشکر. فرمانده صاحب منصب: } طایفه شیران را در جمله شیری آوردند که او را شهریار گفتندی. ملک از دیگران که مقدمان و مقدامان لشکر بودند بتقدیم و تمکین او را ممیز گردانید. ‎{ (مرزبان نامه. 1317 ص 187)

مِقدام، با جرأت و بسیار اقدام کننده، با جرأت در اقدام (جمع: مَقادِیم)،