معنی مفتن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مفتن.[م ُ ف َت ْ ت ِ](ع ص) برانگیزاننده ٔ فتنه.(ناظم الاطباء)(از اقرب الموارد). که فتنه افکند. فتنه انگیز.فتنه جوی. مُضَرِّب. دوبهم زن. دوبهم انداز.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا): مفتنان و اوباش سرای خواجه بونصر... به غارت برفتند.(کتاب النقض ص 486).

مفتن. [م ُ ف َت ْ ت َ](ع ص) سخت مفتون.(منتهی الارب)(آنندراج)(ناظم الاطباء)(از اقرب الموارد).

مفتن. [م ُ ت َ](ع ص) در فتنه انداخته.(منتهی الارب)(آنندراج)(ناظم الاطباء). || به شگفت آورده. || ربوده دل.(ناظم الاطباء)(از منتهی الارب). || پول عیارگرفته.(ناظم الاطباء).

(مُ فَ تِّ) [ع.] (اِفا.) برانگیزاننده فتنه.

(مُ فَ تَّ) [ع.] (اِمف.) در فتنه افکنده.

فتنه‌انگیز، درفتنه‌اندازنده،

فتنه‌انگیز، فتنه‌جو، مفسد، مفسده‌جو،
(متضاد) مصلح

گرفتار در گیر چغل زرد گوش سر داده به هوش تیز هوشان سر کرده به گوش زرد گوشان (خاقانی تحفه العراقین) (اسم) در فتنه افکنده. (اسم) در فتنه اندازنده فتنه انگیز جمع: مفتنین.

مُفَتِّن، (اسم فاعل از تَفتِین) فتنه انگیز، در فتنه اندازنده، ایضاً موجب شگفت و اعجاب شونده،