معقولیت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

معقولیت. [م َ لی ی َ](ع مص جعلی، اِمص) رجوع به معقولی شود.

مدرک به عقل بودن، مؤدب بودن، فرهیختگی. [خوانش: (مَ یَّ) [ع.] (مص جع.)]

در تازی نیامده بخردانگی، با ادبی ‎ مدرک بعقل بودن، مودب بودن فرهیختگی.