معنی مصافات در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مصافات. [م َ صاف ْ فا](ع اِ) ج ِ مصف. جنگها.(ناظم الاطباء).

مصافات. [م ُ](ع مص) مصافاه.(ناظم الاطباء). رجوع به مصافاه شود. با هم دوستی کردن. با کسی دوستی به اخلاص داشتن.(یادداشت مؤلف). با کسی دوستی ویژه داشتن.(تاج المصادر بیهقی)(المصادر زوزنی). دوستی کردن با کسی به پاکی. ||(اِمص) دوستی خالص.(ترجمان القرآن ص 89). دوستی و اخلاص.(غیاث). یکدلی و صفا و دوستی و صمیمیت.(یادداشت مؤلف). دوستی پاک. یکدلی: مصافات به حقیقت میان دوستان آن است که هیچ چیز از اندک و بسیار پوشیده داشته نیاید.(تاریخ بیهقی چ ادیب ص 645). سوابق مصافات او به لواحق مؤاخات و موالات معمور گردانید.(ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 395). اسباب مصافات و مبانی موالات میان هر دو پادشاه مستحکم شد.(ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 192). بنیاد مصافات با آن جماعت به خلاف سیرت پدر آغاز نهاد.(تاریخ جهانگشای جوینی). میان ایشان مصادقتی و مصافاتی از روی... حاصل آمد.(تاریخ جهانگشای جوینی). او با خواجه فخرالدین موافقت و مصافاتی که پیش از آن نداشتند آغاز نهادند.(تاریخ جهانگشای جوینی). ارسال انواع این پیغامها به استظهار ییسور بود و موافقت و مصافات او.(تاریخ جهانگشای جوینی).
- مصافات داشتن، دوستی خالص و اخلاص داشتن: یکی بود از امرای گورخان... با او از قدیم مصادقت و مصافاتی تمام داشت.(تاریخ جهانگشای جوینی).

(مُ) [ع. مصافاه] (اِمص.) دوستی پاک.

دوستی کردن با کسی، دوستی پاک با کسی داشتن،

اخلاص، خلت، خلوص، دوستی خالصانه، دوستی پاک، صداقت

‎ (مصدر) دوستی پاک وخالص با کسی داشتن دوستی کردن، (اسم) دوستی پاک: ببرکات مصافات تو از چنان و رطه هایل بر چه جمله خلاص یافتند. . .