مزلئم در لغت نامه دهخدا

مزلئم. [م ُ ل َ ءِم م](ع ص) رونده. || درگذرنده. || بلندبرآینده در سیر و جز آن. || کوچ کننده.(منتهی الارب)(اقرب الموارد). سفرکننده.(ناظم الاطباء). || ثابت و برجای.(منتهی الارب).