مرقال در لغت نامه دهخدا

مرقال. [م ِ](ع ص) ناقه مرقال، شتر ماده ٔ شتاب رو.(منتهی الارب)(از اقرب الموارد). اشتر زودرو. مُرقِل. مُرقله. ج، مَراقیل.(اقرب الموارد):
مرقال من آن باده زده کشتی بر آب
پوینده تر از کشتی بر آب به رفتار.
منوچهری.

مرقال. [م ِ](اِخ) لقب هاشم بن عتبه(رض). رجوع به هاشم(ابن عتبه...) شود.