مراجعة در لغت نامه دهخدا

مراجعه. [م ُ ج َ ع َ] (ع مص) بازگردانیدن کسی را سخن. (از منتهی الارب). اعاده ٔ کلام. (از متن اللغه). با کسی سخن وا گردانیدن. (فرهنگ خطی): راجعه الکلام، حاوره ایاه. (اقرب الموارد). و راجع الکلام مراجعه و رجاعاً؛ اعاده، و راجعه ایاه، عاوده. (متن اللغه). || بازگردیدن ناقه از یک نوع سیرو رفتار به نوعی دیگر. (از منتهی الارب) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد). || با کسی واگردیدن در چیزی. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). || زن را به خانه آوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || زن مطلقه را بعد از طلاق رجوع کردن و به خود بازگرداندن. رجاع. (از متن اللغه). آوردن زن را به خانه بعد از آنکه طلاق داده شده است. (فرهنگ خطی).