معنی متزهد در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

متزهد. [م ُ ت َ زَهَْ هَِ] (ع ص) عبادت کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دیندار و پارسا و زاهد. (ناظم الاطباء). کسی که زهد ورزد و عبادت کند. و رجوع به تزهد شود.

(مُ تَ زَ هِّ) [ع.] (اِفا.) پارسا، زاهد.

کسی که ترک دنیا کرده و مشغول عبادت شده باشد، پارسا،

پارسا، زاهد، زهدورزنده

پارسا

مُتَزَهِّد، زُهد ورزنده، زاهد، منقطع از ما سوی الله و متوجه به عوالم اخری، تارک دنیا و عابد خدا،