معنی متبختر در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

متبختر. [م ُ ت َ ب َ ت ِ] (ع ص) خرامنده به ناز. (ناظم الاطباء). کسی که از روی ناز و تکبر و تفرعن می خرامد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبختر شود.

(مُ تَ بَ تِ) [ع.] (اِفا.) کسی که با تکبر و ناز راه می رود.

خودخواه، فخرفروش، متفرعن، مغرور،
(متضاد) افتاده، متواضع

خرامنده به ناز

مُتَبَختِر، کسی که با غرور حرکت نماید، خودبین و خودپسند،