معنی ماندنی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ماندنی. [دَ] (ص لیاقت) باقی و پایدار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || که زنده خواهد ماند. که استعداد و قدرت حیات و زندگی در او وجود دارد. که زندگی خواهد کرد و از خطر مرگ رهایی یافته است. || قابل دوام. که استحکام و پایداری دارد. || مقیم. ماندگار. مقابل رفتنی.

کسی که زنده خواهد ماند، قابل دوام، مقیم، ماندگار. [خوانش: (دَ) (ص لیا.)]

دارای نیت ماندن در جایی: میهمان‌ها امشب ماندنی هستند،
ماندگار: خاطرۀ ماندنی،
[مجاز] قابل زنده ماندن،

پایدار، جاوید، مانا، بادوام، دیرپا، فراموش‌نشدنی، به‌یادماندنی، مقیم، ساکن

(صفت) کسی که زنده خواهد ماند (مثلا مریضی که قبلا امیدی ببقای او نمانده بود و اکنون شفایافته)، قابل دوام، مقیم ماندگار مقابل رفتنی.