مارکوس اورلیوس در لغت نامه دهخدا

مارکوس اورلیوس. [اُ رِ] (اِخ) مارک اورل. در سال 121 م. در روم متولد شد و پسر خوانده ٔ امپراتور روم «آن تونینوس پیوس »بود و پس از درگذشت امپراتور در سال 161 م. به امپراتوری روم رسید و تا سال 180 م. امپراتور روم بود اودر جنگ بابربرها و پارتها و ژرمنها و سارمانها موفقیت هائی بدست آورد و پسرش را در قدرت با خود سهیم ساخت و فرزند پذیری را که بصورت اصلی درآمده بوده رها ساخت. اندیشه هایش را به زبان یونانی به رشته ٔ تحریر در آورد و چشم انداز مکتب رواقیون را در این نوشته جلوه گر ساخت. (از لاروس). و رجوع به ایران باستان شود.