معنی لنگری در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لنگری. [ل َگ َ] (اِ) بشقاب مانند بسیار بزرگ که در آن پلاو کنندو آن نسبت به لنگر صوفیان و فتیان است که این ظرف در آنجا به کار برده میشد. نوعی از طشت بزرگ. (غیاث).بشقابی سخت بزرگ. لگن مانندی بزرگ برای غذاخوری. صحن. بشقاب گونه ای بسیار بزرگ با لبه ٔ پهن که در لنگرهادر آن طعام کشیدندی خوردن صوفیان را. ظرف بزرگ برای کشیدن پلو، شاید معمول لنگرهای درویشان بوده است. قسمی دوری بزرگ. دوری بسیار بزرگ لب تخت. ظرف غذا که از قاب بزرگتر باشد. دوری های بسیار بزرگ با لبه های پهن: دوهزار چینی دیگر از لنگری و کاسه های کلان و خمره های چینی کلان و خرد. (تاریخ بیهقی ص 425).
منشین به بحر سفره ٔ شاهان که اندر او
گرداب شاه کاسه و طوفان لنگری.
محسن تأثیر (از آنندراج).
- امثال:
وقتی که نیست کو اشتها وقتی که هست دو لنگری.

لنگری. [ل َ گ َ] (حامص) عمل مقیم ساختن به جائی یا متوقف کردن:
آسمان در کشتی عمرم ندارد جز دو کار
گاه شادی، بادبانی گاه محنت، لنگری.
انوری.
|| (ص نسبی) منسوب به لنگر. صوفیه واخیه و ارباب فتوت. اهل لنگر.

(لَ گَ) [یو - فا.] (اِمر.) قاب بزرگ غذاخوری با سرپوش.

بشقاب چینی بسیاربزرگ،
(صفت نسبی) =[مجاز] سنگین،

سینی مسی، بشقاب بزرگ