معنی قبس در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

قبس. [ق َ] (ع مص) آتش گرفتن از چیزی. || فائده گرفتن. || فائده دادن. (منتهی الارب) (آنندراج).

قبس. [ق ِ] (ع اِ) اصل و نژاد چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج).

قبس. [ق َ ب َ] (ع اِ) شعله و پاره ٔ آتش. (منتهی الارب):
ز آتش وادی ایمن نه منم خرم و بس
موسی اینجا به امید قبسی می آید.
حافظ.
|| (مص) تیزگشنی شدن نر. (منتهی الارب) (آنندراج).

قبس. [ق َ ب ِ] (ع ص) گشن شتاب باردارکننده. (منتهی الارب) (آنندراج).

شعله، پاره آتش. [خوانش: (قَ بَ) [ع.] (اِ.)]

شعله و پارۀ آتش، پارۀ آتشی که از آتش بزرگ گرفته شود،

‎ آتش گرفتن، سود گرفتن، سود دادن ریشه نژاد ‎ افرازه (شعله)، پاره آتش (مصدر) آتش گرفتن از چیزی، فایده گرفتن. (اسم) شعله، پاره آتش.

قَبس، (قَبَسَ، یَقبِسُ) شعله ور شدن، شعله ور ساختن، آموختن، آموزش دادن،